W minioną sobotę, 24 kwietnia do Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt przy ul. Warszawskiej w Kaliszu zadzwonił telefon. Pracownik jednostki otrzymał informację o czarnym dużym ptaku, który wycieńczony siedział na chodniku nieopodal schroniska. Okazało się, że to młody kruk.
Pod wskazany adres udał się Jacek Kołata, kierownik Biura Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt w Kaliszu, miłośnik ptaków, wraz z pracownikiem. Młody, nie umiejący jeszcze latać kruk został na krótką chwilę zabezpiecznony w Schronisku. Po konsultacji telefonicznej został przekazany Nadleśnictwu Kalisz. Następnie trafi do Ośrodka Rehabilitacji dla Zwierząt w Grodźcu.
– podejmując interwencję oczywiście rozglądaliśmy się czy na pobliskich drzewach nie ma żadnego większego gniazda. Nad naszymi głowami latała samica, ale ze względu, że żadne gniazdo nie zostało przez nas wypatrzone, a sam wycieńczony ptak zbliżał się do ruchliwej ulicy podjęliśmy decyzję o zabraniu go do naszego Schroniska – mówi portalowi Kalisz24 INFO Jacek Kołata, kierownik Biura Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt w Kaliszu.
Kruk jest naszym największym ptakiem wróblowatym. Długość jego ciała może wynosić nawet 70 cm, a masa bardzo często przekracza kilogram. Upierzenie całe czarne z fioletowo-zielonkawo-niebieskim połyskiem. Bardzo masywny dziób oraz brak wyraźnych różnic między samcem, a samicą. Jedynie podczas obserwacji obu osobników stanowiących parę, można zauważyć, że samiec ma bardziej połyskujące upierzenie i jest zdecydowanie większy od samicy. Zagęszczenie populacji kruka w Polsce wynosi 5 – 10 par na 100 km2 , chociaż w Puszczy Augustowskiej czy Białowieskiej albo Bieszczadach może być zdecydowanie wyższe. Do lęgów przystępuje na przełomie lutego i marca, które poprzedza spektakularnymi godami. W jego gnieździe można znaleźć 4-6 białych, brązowo nakrapianych jaj, składanych w dwudniowych odstępach. Ich wysiadywanie trwa 21-25 dni. Jak na ptaki krukowate przystało, zaliczany jest do wszystkożerców i nie pogardzi żadnym pokarmem, który choć trochę może wypełnić jego żołądek. Zamieszkuje całą półkulę północną, tworząc liczne podgatunki. Można spotkać go zarówno na niżu jak i wysoko w górach do wysokości nawet 5000 m n.p.m.
– Przez lata myśliwi tępili kruka, traktując go jako szkodnika, który niszczy populacje zajęcy, czy innych małych zwierząt. Jednak to nie do końca prawda. – Podstawowym pokarmem kruków, zwłaszcza w sezonie jesienno-zimowym, jest padlina, stanowiąca blisko 80 proc. ich diety – dodaje Jacek Kołata.
Gniazdo kruków jest duże i solidne, zazwyczaj umieszczone na szczycie korony najczęściej drzewa iglastego – świerku bądź sosny. W budowę tej konstrukcji są zaangażowane oba osobniki. Platforma gniazdowa najczęściej zawiera w swej konstrukcji regularnie ułożone patyki, pośród których można znaleźć mech, sierść zwierząt czy korzonki traw. Każdego roku partnerzy wybierają to samo gniazdo, które sukcesywnie jest dobudowywane. W związku z tym spotykane są budowle, gdzie ich wysokość może przekraczać nawet 1 metr, podobnie jak w przypadku bociana czarnego. Opuszczone gniazda kruków zajmowane są przez inne ptaki, najczęściej z rodziny sokołowatych. Jednak bardzo często zdarza się, że z takiej „mieszkaniowej” zdobyczy korzystają również sowy, takie jak uszatka czy puchacz. Kruki dobierają się w pary na całe życie, a po znalezieniu właściwego terytorium, bardzo mocno go bronią, przeganiając każdego, kto naruszy granicę.
