W środę, 5 grudnia o godzinie 19.00, w dniu urodzin Józefa Piłsudskiego dokonano uroczystego odsłonięcia pomnika marszałka, który stanął przed gmachem kaliskiego sądu przy Alei Wolności w Kaliszu. W uroczystości udział wzięli m.in. przedstawiciele władz miasta z prezydentem Krystianem Kinastowskim na czele, sponsorzy czy sami mieszkańcy miasta. Poświęcenia monumentu dokonał biskup Edward Janiak.
Pomysłodawcą budowy pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego był Pan Jacek Kłokocki. Autorem rzeźby jest Pan Michał Pronobis z Kielc a kamienny cokół zaprojektowali Panowie Piotr Pietrzykowski i Przemysław Wierzbicki. – Mamy pomnik marszałka w Kaliszu, tak długo wyczekiwany. Przez wiele lat dyskutowano nad tym żeby powstał. Muszę wspomnieć w tym miejscu Pana Jacka Kłokockiego, który chciał żeby dokonało się to w Budżecie Obywatelskim, ale nie udało się, później przejęliśmy tę inicjatywę jako Stowarzyszenie Szczypiorniak – mówił prezes Stowarzyszenia Szczypiorniak oraz Komitetu Budowy Pomnika, Edward Prus. – Przy tej okazji dziękuję wszystkim tym, którzy wsparli inicjatywę budowy pomnika i tym, którzy będą nas jeszcze wspierać. Zbiórka na budowę pomnika nadal trwa – dodaje.
Józef Piłsudski (1867-1935) – polski polityk, wojskowy i przywódca państwa. Urodził się 5 grudnia 1867 roku w Zułowie na dzisiejszej Litwie w zbiedniałej rodzinie szlacheckiej. Studiował medycynę w Charkowie; jako dwudziestolatek został zesłany na Syberię, skąd powrócił po pięciu latach. Działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, współzałożyciel jej odłamu – PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Redagował nielegalne pismo „Robotnik”. Organizator Związków Strzeleckich i Legionów Polskich w zaborze austriackim. Dowódca Pierwszej Brygady Legionów. W początkowych dniach I wojny światowej podjął nieudaną próbę wzniecenia powstania narodowego na obszarze zaboru rosyjskiego.
Od 1914 do 1917 roku główny Komendant Polskiej Organizacji Wojskowej. Następnie aresztowany i osadzony w niemieckiej twierdzy w Magdeburgu, co wzmocniło jego renomę jako bojownika o polską niepodległość. Uwolniony w początku listopada 1918 roku przybył do Warszawy i 22 dnia miesiąca przyjął stanowisko Naczelnika Państwa. Zwierzchnik sił zbrojnych podczas wojny polsko-bolszewickiej. Przed rozpoczęciem ofensywy na Kijów mianowany Marszałkiem Polski. 16 sierpnia 1920 roku wyprowadził decydujący manewr oskrzydlający znad Wieprza, który przesądził o zwycięstwie w bitwie warszawskiej.
Po uchwaleniu konstytucji marcowej, znacząco ograniczającej rolę głowy państwa, zrezygnował z ubiegania się o urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Zrzekł się wszelkich funkcji państwowych i osiadł w dworku w Sulejówku.
W 1926 roku przeprowadził wojskowy zamach stanu, przejmując realną władzę w państwie. W kolejnych latach piastował urzędy Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych i ministra spraw wojskowych, a przejściowo także premiera. Podjął się demontażu instytucji demokratycznych, zbudował skupione wokół siebie środowisko tak zwanej Sanacji i uzależnił od siebie zarówno parlament, jak i prezydenta, na którego wyznaczył profesora chemii, Ignacego Mościckiego. Pełnię władzy przejął w 1930 roku na skutek zmanipulowanych i częściowo sfałszowanych wyborów parlamentarnych nazywanych „wyborami brzeskimi”. Zmarł 12 maja 1935 roku w niespełna trzy tygodnie po uchwaleniu nowej konstytucji, mającej ugruntować jego pozycję polityczną.
