W Galerii Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu, w dniu 8 września 2022 r., w godz. od 19.00 do 22.00 odbędzie się wernisaż wystawy Joanny Rajkowskiej, Rhizopolis. Wystawa potrwa do 20 listopada 2022 r.
Rhizopolis Joanny Rajkowskiej opowiada historię o współistnieniu. Miasto korzeni to podziemny świat, do którego człowiek powinien zstąpić, żeby zrozumieć swoją zależność od procesów biologicznych, zachodzących również w jego własnym ciele.
Pierwotnie Rhizopolis powstało w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki jako instalacja totalna. Było immersyjnym otoczeniem, operującym estetyką zanurzenia. Rajkowska odtworzyła w galeryjnym wnętrzu zmysłową, wielowymiarową rzeczywistość leśnego podziemia, z całym bogactwem intensywnych doznań, zapachu, chłonności tła. Kaliska prezentacja głośnego projektu Joanny Rajkowskiej Rhizopolis jest opowieścią o nim w językach: filmu, dźwięku i fotografii. Zamiast prostego przeniesienia instalacji do innej przestrzeni mamy do czynienia z transferem jej idei w nowe miejsce. Artystka posłużyła się w tym celu czułymi instrumentami rejestracji obrazu i dźwięku: wielkoformatową fotografią o dużej dokładności odwzorowania oraz zapisem performansu wykonanego przez muzyka, Andrew Dixona, prywatnie partnera Rajkowskiej. Równoległa rzeczywistość stworzona przez artystkę oddala się od innych postapokaliptycznych tekstów kultury. Fantastyka naukowa Rajkowskiej zastępuje myślenie o kosmicznej ekspansji nowym chtonicznym mitem. Żeby przetrwać musimy przyswoić lekcję empatii. Opowieść o podziemnym życiu drzew to w końcu również opowieść o procesach zachodzących wewnątrz naszych organizmów. Rhizopolis Joanny Rajkowskiej to miejsce gdzie powinniśmy poczuć swój przywilej. Przywilej zrozumienia, czym jest świat innych gatunków oraz że sami jesteśmy jednym z agregatów Ziemi. Widzowie będą mogli natrafić na Rhizopolis Joanny Rajkowskiej także w przestrzeni miejskiej. W ramach cyklicznego projektu „Postój ze Sztuką” na siedmiu przystankach autobusowych w Kaliszu zaprezentujemy fragmenty wielkoformatowej panoramy miasta korzeni.
Joanna Rajkowska – artystka wszechstronna; najbardziej znana z projektów publicznych. Aby je zbudować, wykorzystuje realnie istniejące miejsca, energie, organizmy i materiały. Używa przy tym elementów tak różnorodnych jak rośliny, budynki, obiekty znalezione, wodę, dym czy dźwięk. Wynikiem jej pracy są zarówno osie urbanistyczne i projekty architektoniczne, geologiczne fantazje, odkrywki archeologiczne, a także rzeźby podwodne. Większość jej prac powstaje, żyje i starzeje się w otwartej przestrzeni, dlatego ich materia to nie tylko materia wszelkich bytów, organicznych i nieorganicznych, wchodzących w ich skład, ale również ich skomplikowane relacje. W ramach projektów publicznych, jak i poza nimi, Rajkowska produkuje filmy, fotografie i modele.
Od-swajanie, od-człowieczanie i budowanie relacji to metody, które artystka stosuje najczęściej. Jej celem jest ograniczenie działalności człowieka, pomnożenie podmiotów sprawczych oraz ludzkich i nie-ludzkich relacji. Artystka traktuje swoje projekty jak organizmy, skupiając się na życiu materii w jej molekularnym wymiarze, na cyklach życiowych, wzroście i starzeniu się. W przekonaniu, że ludzie, jako gatunek, nie byli w stanie utworzyć żywotnej, zrównoważonej kultury, często zestawia ze sobą (ludzkie) konteksty historyczne i socjopolityczne z życiem innych gatunków. Jej praca wizualizuje i kwestionuje podział na naturę i kulturę, co nierzadko łączy się z mocno wyczuwalną nutą rozczarowania.
Andrew Dixon, uważany za wymarłego, został niedawno ponownie odkryty pod kamieniem w lasach centralnej Polski. Od tego czasu gra na instrumencie z jedną struną, występując solo lub w duecie (lub trio z Mutant Goat, ze śpiewającą białym śpiewem Olą Kozioł) w kamiennych kręgach, synagogach, prehistorycznych kopcach, jaskiniach i lasach.
Artyści: Joanna Rajkowska, Andrew Dixon. Kuratorka: Anna Mituś.
