Jest to prawdopodobnie największe średniowieczne malowidło w Polsce, a niewykluczone, że w całej w Europie. Wysoki na 16 i szeroki na pięć metrów fresk z przełomu XIII i XIV wieku przedstawia Świętego Krzysztofa. Przeprowadzając prace konserwatorskie jednej ze ścian najpierw odkryto dłonie mężczyzny, potem dłonie dziecka, następnie ich głowy. – Początkowo zakładałem, że to święty Józef, ze względu na to, że święty Franciszek zakładając zakon, obrał go za głównego patrona. Ale czym bardziej to odkrywaliśmy, wychodziło, że to święty Krzysztof – mówi o. Waldemar Ułanowicz, proboszcz parafii i gwardian kaliskiego klasztoru.
Polichromię oglądali już członkowie komisji, składającej się z konserwatorów zabytków oraz pracownika Instytutu Historii Sztuki UAM w Poznaniu. Wykonana jest na bardzo cienkim gotyckim tynku o grubości 2 mm, przez który widać cegłę. Przed odsłonięciem pokrywał ją tynk o grubości około 1 cm i kilkanaście warstw farby olejnej. Celem prac badawczych będzie poszukiwanie odpowiedzi na pytania dotyczące historii powstania malowidła oraz wykorzystanych preparatów. Według konserwatorów zabytków jest to jedno z cenniejszych i większych malowideł na skalę polską, a być może europejską.
Ponieważ fresk nie jest objęty programem prac konserwatorskich w ramach projektu unijnego, zdecydowano o odkryciu fragmentu malowidła, żeby można go było wpisać do rejestru zabytków. – Dopiero na bazie wpisu będziemy mogli wnioskować o dotacje na jego odświeżenie – powiedziała kierownik kaliskiej delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Poznaniu Beata Matusiak. Do tego czasu polichromia zostanie zabezpieczona płótnem przed zniszczeniem i zabrudzeniem podczas trwających prac. Konserwatorzy rozpoczęli już procedurę wpisania fresku na listę zabytków.
Na prace konserwatorskie Zespołu Klasztornego OO. Franciszkanów w Kaliszu przeznaczono dziewięć milionów złotych z unijnych środków. Całkowity koszt inwestycji to blisko 12 mln złotych. Finał prac planowany jest na grudzień 2018 r. Kościół franciszkański jest najstarszą świątynią zakonną w Kaliszu. Ufundowany został w 1256 r. przez księżnę Jolantę, wkrótce po kanonizacji św. Stanisława ze Szczepanowa. W 1257 r. książę kaliski Bolesław Pobożny na miejscu kościoła drewnianego rozpoczął budowę murowanego, do którego w tym samym roku sprowadził zakonników z Krakowa. W 1339 r. Kazimierz Wielki otoczył klasztor murem fortecznym oraz dokonał gruntownej przebudowy kościoła z typu bazylikowego na halowy. Pożary w roku 1537 i w 1559 zniszczyły klasztor.
