Funkcja reprezentacyjna, rekreacyjna, wypoczynkowa i muzealna. Właśnie te założenia były pierwotnym przeznaczeniem Głównego Rynku w projekcie kaliskich architektów – Tadeusza i Filipa Wiekiera. Projekt ten przegrał jednak w konkursie SARP z realizowanym obecnie planem rewitalizacji kaliskiej starówki.
Wokół ratusza pracowania zaprojektowała ciąg zieleni niskiej z istniejącymi drzewami oraz ławkami. W ciągu tym zlokalizowane zostały: fontanna, zejście do podziemnego muzeum miasta Kalisza, zielone pawilony kwiaciarni, miejsca odpoczynku oraz liczne przejścia umożliwiające swobodną komunikację po Rynku. Przejścia pomiędzy zieleńcami miałby być wyłożone naprzemiennie płytami kamiennymi w dwóch odcieniach, tworząc w ten sposób wzór szachownicy, nawiązujący do wzoru z flagi miasta Kalisza.
Kompozycja fontanny również oparta była na rzucie szachownicy. W centralnej części placu zdecydowano się nawiązać do istniejącego dawniej w tym miejscu klombu kwietnego, w sposób niedosłowny, odzwierciedlając jego zarys w posadzce poprzez zmianę formatu płyty granitowej oraz jej odcienia.
Wzdłuż pierzei kamienic wyznaczono miejsca dla ogródków gastronomicznych poprzez zmianę koloru nawierzchni. Wydzielenie w kolorystyce płyty placu tych obszarów ułatwiłoby egzekwowanie prawidłowej lokalizacji miejsc konsumpcyjnych, a co za tym idzie nie byłby one rozmieszczane w sposób przypadkowy i niekontrolowany.
– W projekcie przestrzeń przewidzianą dla ogródków gastronomicznych odsunięto od elewacji. Zapewniłoby to możliwość przemieszczania się wzdłuż pierzei oraz umożliwi swobodny ogląd elewacji kamienic. Lokalizowanie ogródków gastronomicznych bezpośrednio przy elewacji kamienic psuje odbiór architektury i sprawia, że z czasem ogródki przechodzą w całoroczne, zabudowane formy. Zaprojektowana przez nas przestrzeń umożliwiłaby stworzenie 856 miejsc konsumpcyjnych – mówi portalowi Kalisz24 INFO architekt Filip Wiekiera.
W projekcie zdecydowano się także na utrzymanie drogi obwodowej wokół ratusza w formie ciągu pieszego z incydentalną możliwością wjazdu pojazdów uprzywilejowanych i dostawczych. Ze względu na wartość archeologiczną rząpi i jednoczesną potrzebę posiadania reprezentacyjnego placu dla uroczystości miejskich przed budynkiem Ratusza, zdecydowano się na zaprojektowanie pod płytą placu Muzeum Miasta Kalisza.
Aktualnie w poniedziałek, 6 czerwca prace rewitalizacyjne na płycie Głównego Rynku zostały wstrzymane ze względu na odsłonięcie fragmentów murów dawnych kamienic – prawdopodobnie tych sprzed 1914 roku, co pracowania Wiekiera Architekcie uwzględniła w swoim projekcie podziemnego muzeum.
– Po kompleksowych badaniach archeologicznych przestrzeń podziemna stworzyłaby możliwość eksponowania rząpi, pozostałości budynków, które niegdyś mieściły się na Głównym Rynku oraz innych znalezisk archeologicznych. Zaproponowaliśmy również objęcie przestrzenią muzeum piwnic ratuszowych, w których mieściłaby się część ekspozycji. W ramach podziemnego muzeum przewidywaliśmy także sanitariaty oraz sklep z pamiątkami – dodaje Filip Wiekiera.
Idea projektu
Motywem przewodnim projektu było kształtowanie przestrzeni miejskiej z perspektywy i w skali człowieka. Za główny czynnik podnoszący komfort przebywania w przestrzeni miejskiej pracowania przyjęła zieleń. Stąd wyłoniła się idea zaprojektowania obu Rynków spiętych zieloną osią ciągu pieszego ulicy Kanonickiej.
– Zaproponowany w jej przebiegu niewielki plac przy zespole katedralnym, tworzy nową wartość i eksponuje historyczne walory tej przestrzeni. Ze względu na projektowany parking pod Nowym Rynkiem, który w założeniu odciąży starówkę z ruchu samochodowego, priorytetem stała się wygoda pieszego – mówi architekt Filip Wiekiera. – Z szacunku do historii miasta, przestrzeń zaprojektowano w sposób umożliwiający eksponowanie wartościowych elementów architektonicznych. W projekcie zdecydowano się na przywrócenie oryginalnej, historycznie uzasadnionej, jasnej kolorystyki kamienic. Byłaby ona elementem spajającym architekturę wtórnych, międzywojennych, neoklasycystycznych budynków, co było zamiarem autorów projektu kaliskiej starówki, w trakcie jej kompleksowej odbudowy w latach 1918-29.
PZA
