Na płycie Głównego Rynku w Kaliszu, a konkretnie w jednym z jego narożników rozpoczęły się prace związane z długowyczekiwaną przez mieszkańców rewitalizacją starówki. Ciężki sprzęt już odsłonił to, czego przez dziesiątki lat nie było widać – prawdopodobnie fundamenty zabudowy miasta sprzed 1914 roku.
Miasto zrównane z ziemią. Między 4 a 22 sierpnia 1914 r. wojska niemieckie dokonały serii ostrzelań artyleryjskich Kalisza, w których wyniku zrównano z ziemią całe zabytkowe śródmieście – z wyjątkiem zabudowań sakralnych. W gruzach legło 426 budynków mieszkalnych, 9 zakładów przemysłowych i wiele zabudowań publicznych. Zniszczenia te nie były wynikiem działań wojennych, lecz celową dewastacją, podobną do tej, jaka spotkała Warszawę po klęsce Powstania.
Przed wojną Kalisz leżał w granicach Królestwa Polskiego. Rosjanie wycofali się z niego już 2 sierpnia, podpalając składy wojskowe, ale miasto pozostawiając nietknięte i niebronione. Nie stanowiło żadnego zagrożenia dla armii niemieckiej, mimo to już 2 sierpnia zostało przez nią zajęte; Niemcy jako pretekst wykorzystali pojedynczy strzał – do dziś nie wiadomo, przez kogo oddany.
Od kilku dni na płycie Głównego Rynku w Kaliszu pracuje ciężki sprzęt. Wszystko to w ramach początku rewitalizacji starówki i przylegającej do niej ul. Kanonickiej. W trakcie prac koparka odsłoniła fragment fundamentów zabudowy miasta. Czy widoczne fragmenty grubych, ceglanych ścian zostaną dokładnie sprawdzone przez konserwatora?
– Prawdopodobnie ten konkretny fragment, który odsłonił ciężki sprzęt, to fundamenty zabudowy sprzed 1914 roku, gdyż właśnie ta część rynku, aż do dzisiejszego klombu, była przed I wojną światową zabudowana. Jeśli prace są prowadzone tak głęboko to uważam, że powinien być prowadzony stały nadzór archeologiczny rejestrujący takie znaleziska. Również pracownicy powinni wiedzieć, że takie znaleziska powinny być zgłaszane – mówi portalowi Kalisz24 INFO Maciej Błachowicz, historyk miejski. – Jeśli tak się nie stało, to popadamy z jednej skrajności w drugą, od maksymalnego chronienia obiektu archeologicznego po całkowitą obojętność.
