Nie żyje maestro Józef Wiłkomirski – wiolonczelista, dyrygent, kompozytor, pedagog, społecznik, Honorowy Obywatel Miasta Kalisza. Zmarł, w wieku 94 lat, w rocznicę wybuchu powstania warszawskiego, którego był uczestnikiem – pseudonim powstańczy „Szłom”.
– Odszedł wspaniały, ciepły, życzliwy światu człowiek, wybitna postać świata muzyki, obywatel, który zawsze miał Kalisz w sercu. Rodzinie i najbliższym śp. maestro Józefa Wiłkomirskiego składamy głębokie wyrazy współczucia. Cześć Jego pamięci! – Krystian Kinastowski, Prezydent Miasta Kalisza, Tadeusz Skarżyński, Przewodniczący Rady Miasta Kalisza
Józef Wiłkomirski – dyrygent, wiolonczelista i kompozytor, publicysta, popularyzator kultury. Urodził się 15 maja 1926 w Kaliszu w rodzinie muzyków. Syn Alfreda Wiłkomirskiego, brat Wandy oraz przyrodni brat Marii, Kazimierza i Michała.
W dzieciństwie pobierał naukę gry na wiolonczeli. W latach 1936-1939 uczył się w Konserwatorium Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi, a w czasie okupacji w Warszawie. Równocześnie grał w orkiestrze teatru dramatycznego na ul. Kredytowej. Podczas wojny walczył jako żołnierz podziemnej Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim, potem był więźniem stalagu w Sandbostel.
W 1946 rozpoczął studia na Uniwersytecie Łódzkim (historia, archeologia), równocześnie w latach 1946–1949 studiował dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. Był wiolonczelistą w orkiestrze Filharmonii Łódzkiej (1946–1949) i w orkiestrze Opery Warszawskiej (1949–1950). Następnie pełnił funkcję dyrygenta Państwowej Filharmonii w Krakowie (1950–1951), dyrygenta Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze” (1951–1952), kierownika muzycznego Zespołu Pieśni i Tańca „Skolimów” (1952–1954), drugiego dyrygenta Państwowej Filharmonii w Poznaniu (1954–1957), dyrektora i kierownika artystycznego Filharmonii w Szczecinie (1957–1971).
W 1978 utworzył Filharmonię w Wałbrzychu. Był jej dyrektorem naczelnym i artystycznym do 2005, gdy przeszedł na emeryturę. Dodatkowo w latach 1978–1991 kierował Zespołem Szkół Muzycznych w Wałbrzychu.
W czasie swojej 55-letniej kariery dyrygenckiej występował we wszystkich filharmoniach krajowych, a także w 22 krajach Europy, Ameryki i Azji, dając ponad 1600 koncertów. Dokonał wielu prawykonań polskich kompozytorów, m.in. Wojciecha Kilara, Bolesława Woytowicza, Romualda Twardowskiego, Benedykta Konowalskiego. Od 1967 rozwijał działalność kompozytorską. Jego utwory były wykonywane w 14 krajach Europy, Azji i Ameryki.
Dyrygował ponad 1600 koncertami w 24 krajach Europy, Azji i Ameryki. Od 1968 komponuje. Jego utwory były wykonywane w 14 krajach Europy, Azji i Ameryki. Zajmuje się także popularyzacją muzyki w radiu i telewizji (przygotował około 100 audycji) oraz dziennikarstwem nie tylko muzycznym (napisał ponad 400 artykułów i felietonów). Działał także jako publicysta (300 artykułów) i prelegent (ponad 200 wystąpień). Współpracował z Telewizją Polską i rozgłośniami regionalnymi Polskiego Radia w Szczecinie, Wałbrzychu i Wrocławiu. Pełnił ponadto różne funkcje społeczne, m.in. przewodniczącego stowarzyszeń kulturalnych w Wałbrzychu. Był także przez szereg kadencji radnym miejskim Wałbrzycha i województwa wałbrzyskiego.
Jego matka była kaliszanką, Kalisz był jego rodzinnym miastem; wielokrotnie dyrygował orkiestrą Filharmonii Kaliskiej. Było to podczas wizyt związanych m.in. z uroczystościami rodzinnymi. Koncertował m. in. w 1994 r. i w 2000 r. z okazji 100. rocznicy urodzin Kazimierza Wiłkomirskiego. W marcu 2015 r. gościł w Kaliszu z okazji inauguracji Roku Wiłkomirskich w Kaliszu i 100. rocznicy pierwszego koncertu Tria Wiłkomirskich w Moskwie.
W 2015 roku otrzymał godność Honorowego Obywatela Kalisza.
