„Fin amor” czyli „miłość dworna” – to wzorzec miłości, jaki został stworzony przez literaturę XII wieku. Później, w dobie romantyzmu został utrwalony, a dziś, jak nam się wydaje, może nie w pełni uświadomiony, żyje w każdym z nas. Zobaczyliśmy to podczas przedostatniego spektaklu 28. Międzynarodowego Festiwalu Artystycznych Działań Ulicznych La’Strada.
Nawiązując do tego wzorca, a także czerpiąc inspiracje z dziejów Tristana i Izoldy Teatr Akt stworzył pełną baśniowego klimatu opowieść o miłości. Jej fabuła wiedzie nas od irracjonalnego, pierwszego impulsu zakochania, przez trudną drogę sprostania kodeksowi rycerskiemu, walkę z pokusami, aż do zwieńczenia trudów i wyrzeczeń.
Chociaż jednak akcja jest bezpośrednio zanurzona w średniowieczu, to dzięki alegorii i symbolice ukrytej w spektaklu sprawiono, że historia pary bohaterów stała się opowieścią o miłości w ogóle, poza granicami Czasu i zmieniających się epok. Bo któż będąc zakochanym uświadamia sobie siły sprawcze, bądź przewiduje drogi rozwoju prawdziwego uczucia? Czyż Miłość nie zaskakuje nas znienacka? Czy mamy na nią jakikolwiek wpływ? I czym w ogóle jest miłość: ubóstwieniem kochanej osoby, pożądaniem, ofiarą z samego siebie, a może wzrostem duchowym pozwalającym stać się godnym tego wielkiego uczucia?
Ukazując bohaterów na osi odwiecznej opozycji: eros – agape stawiamy fundamentalne pytanie czy prawdziwa miłość to DĄŻENIE czy SPEŁNIENIE?
– Liczymy, że nasz spektakl nie tylko pobudzi widzów do stawiania pytań, ale i do szukania odpowiedzi, zaś tym mniej dociekliwym pozostawi przynajmniej odrobinę wzruszeń.
- reżyseria, muzyka – Wioletta Dadej
- scenariusz, scenografia – Sławomir Dadej
TEATR EWOLUCJI CIENIA z Poznania istnieje od 2008r. Jego założycielami są Wioletta i Sławomir Dadej, specjalizujący się w nurcie teatru fizycznego i w nurcie teatru plastycznego. Ich przedstawienia charakteryzuje swoista poetyka obrazu, ilustracyjna muzyka i dzianie się w sferze międzyludzkiej przy użyciu minimum rekwizytów i scenografii. W spektaklach nacisk jest położony na człowieka, stąd cechuje ich asceza scenograficzna, przy jednoczesnej dużej dynamice scen opartych na rytmie i ekspresji aktorów.
W swoich produkcjach artyści dotykają tematów uniwersalnych jak: miłość , śmierć, władza, nienawiść, religia, wolność i zniewolenie. Twórcy zastanawiają się nad rozumieniem tych tematów oraz ich ewolucją w perspektywie historycznej. Tym co łączy wszystkie spektakle jest duży ładunek emocjonalny, przy jednoczesnym dbaniu o estetykę, dynamikę i walory intelektualne. Jak artyści sami mówią: ”Chcemy dać widzom szansę aby coś przeżyli i coś przemyśleli, a po reakcjach widzów sądzimy, że nam się to udaje”.
Teatr prezentuje swoje spektakle w kraju i za granicą na międzynarodowych festiwalach teatralnych. Za każdym razem ich spektakle są doskonale odbierane przez publiczność plenerową i to zarówno tą wyrobioną, jak i przypadkową. Sekretem sukcesu jest bowiem sposób konstrukcji przedstawienia – jak mówi reżyser: „Nasze spektakle można czytać fabularnie zatrzymując się na powierzchni opowiadanej historii, jednak dla tych bardziej dociekliwych jest dużo więcej bodźców niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Staramy się aby każdy spektakl miał swoje <<drugie dno>>, lub przynajmniej stawiał pytania, na które odpowiedzi nie są oczywiste”.
