Ośrodek Kultury Plastycznej Wieża Ciśnień w Kaliszu serdecznie zaprasza na wysłuchanie wierszy Tadeusza Różewicza. „Ciśnienie na poezję”, które odbędzie się już 22 listopada o godz. 18:30. Wstęp wolny.
Rok 2021 został ogłoszony Rokiem Tadeusza Różewicza. Chcąc przypomnieć twórczość tego wybitnego polskiego poety, aktorzy Dariusz Taraszkiewicz i Edyta Torhan zaprezentują 20 wierszy Różewicza starannie wybranych z tomu „Trzecia twarz”. Usłyszymy więc m.in. takie utwory jak”: „Śmiech”, „Poemat patetyczny”, „Szkic do erotyku współczesnego”, „Opowiadanie o starych kobietach”.
Głośnemu czytaniu wierszy Tadeusz Różewicza będą towarzyszyć dźwięki intrygującej egzotyki, bowiem występowi duetu Torhan i Taraszkiewicz w wykonaniu Buby Badjie Kuyateh – gambijskiego muzyka. Artysta zagra na korze – afrykańskim instrumencie strunowym.
Buba Badjie Kuyateh – wirtuoz kory i kompozytor.
Urodzony w Gambii w szanowanej rodzinie griotów (muzyków) rozpoczął naukę gry na korze w wieku 7 lat. ’Jali Buba’ stał się jednym z najbardziej popularnych muzyków w Gambii występując ze swoją grupą Nyodemaa Band. Jest również nauczycielem kory oraz organizatorem muzycznych wypraw do Gambii.
W 2012 roku przyjechał do Polski. Choć jego korzenie muzyczne to tradycyjna muzyka afrykańska jest on artystą otwartym na wszelkie fuzje kory tradycyjnej z muzyką współczesną, jazzem i funkiem. Efektem tej fascynacji był jego europejski projekt z pogranicza stylów muzycznych – Bantamba, którym zaprezentował się on szerszej publiczności. Niepowtarzalny dźwięk kory oraz otwartość Buby na inne style muzyczne zaowocowały współpracą z wieloma artystami, jak Stanisław Soyka, Milo Kurtis, Maria Pomianowska, Alina Mleczko, Urna Chahar Tugchi i inni.
Buba współpracuje z Ruhaniyat Music Festival w Indiach jako solista oraz koncertując z uznanymi muzykami indyjskimi. Równolegle do tych działań Buba kontynuuje karierę solową.
Dariusz Taraszkiewicz – absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu (wydz. Wokalno-Aktorski) i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (wydz. Aktorski). Dyplomowany menedżer kultury (Wyższa Szkoła Umiejętności Społecznych w Poznaniu). Ukończył Studia Podyplomowe „Zarządzanie Zasobami ludzkimi” na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Reżyserski egzamin eksternistyczny zdał w grudniu 2013 roku.Laureat drugiej nagrody na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi-1998 i drugiej na Festiwalu Poezji Śpiewanej w Olsztynie-1997. Ma na swoim koncie kilkadziesiąt ról teatralnych, kreacje filmowe i serialowe.
Jako reżyser współpracował m.in. z teatrem Muzycznym w Poznaniu, Teatrem Arka we Wrocławiu, Teatrem Rampa w Warszawie, Teatrem komedia w Warszawie, Teatrem Lutnia w Łodzi. Współpracował z Teatrem Rozrywki w Chorzowie i Teatrem Biuro Podróży oraz Teatrem Muzycznym w Łodzi. Uczestniczył w wielu imprezach muzycznych m.in. w koncercie poświęconym Markowi Grechucie w warszawskiej STODOLE. Od 2015 roku dyrektor Domu Kultury w Rawiczu.
Edyta Torhan – polska aktorka teatralna i filmowa. Ukończyła PWST w Krakowie.
Zagrała ponad 40 ról telewizyjnych i filmowych. Szerszej publiczności znana z serialu „M jak Miłość”, gdzie wcielała sie w rolę Niny, narzeczonej Henia (Tadeusz Chudecki).
Nagrodzona Jantarem za główną rolę kobiecą w filmie „Kamczatka” reż Jerzy Kowynia na 33. Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie. Filmy krótkometrażowe z jej udziałem („Otwarcie” reż. Piotr Adamski, „Nasza Zima Zła” reż. Grzegorz Zariczny) są laureatami licznych nagród filmowych. Teatralnie związana z Wrocławiem (Teatr Współczesny), Warszawą (Teatr Nowy A.Hanuszkiewicza), Legnicą (Teatr im.H.Modrzejewskiej) i Krakowem (Teatr Łażnia Nowa), gdzie zagrała m.in. Martę w „Romeo i Julii” reż. J. Peszek, Rachelę w „Weselu” reż. A. Hanuszkiewicz, Muzę w „Wyzwoleniu” reż. P. Kamza, Matkę Boską w „Historyji o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim” reż. P. Cieplak czy Wróżka w „Mojej Molinezji” reż. P. Kamza, o której to roli J. Sieradzki w Subiektywnym Spisie Aktorów Polskich – napisał:
„Obrazek z życia na nowohuckim osiedlu w „Mojej Molinezji” P. Kamzy w Łaźni Nowej : zwykła kobieta parająca się wróżeniem, jej mąż, jego brat, w którym się chyba cicho kocha. I list z wyrokiem: rak mózgu.(..) Ona dźwiga rolę i czyni to fenomenalnie, bo bez grama dosłowności. (…) Niezwykły spektakl i piękna rola, wyzbyta wszystkiego co byłoby ckliwością, podglądactwem, plotką. Czyste, ciche gaśnięcie…”.
